शेगाव संस्थानाचे विश्वस्त शिवशंकर भाऊ पाटील यांचं निधन

गेल्या दोन चार दिवसापासून भाऊंची तब्येत अत्यवस्थ होती. कुठल्याही दवाखान्यात भरती न होता घरीच उपचार करण्याचे भाऊंच्या सूचनेनुसार डॉक्टरांच्या मार्गदर्शनात उपचार सुरू होता परंतु रक्तदाब कमी झाल्याने आज संध्याकाळी ५ वाजता त्यांनी अखेरचा श्वास घेतला. विदर्भाची पंढरी म्हणून ओळखले जाणारे शेगाव संस्थान त्यांच्या निधनाने पोरकी झाल्याची भावना सर्वत्र बोलून दाखवली जात आहे.

शिवशंकर पाटील यांच्या निधनानंतर राजकीय क्षेत्रातील दिग्गज नेत्यांनीही त्यांना आदरांजली वाहिली आहे.

शिवशंकरभाऊ पाटील यांच्या निधनाने एका सेवाव्रतीला मुकलो.. pic.twitter.com/6JyjmRLIJ0

— Devendra Fadnavis (@Dev_Fadnavis) August 4, 2021

शेगाव संस्थानचे विश्वस्त शिवशंकर भाऊ पाटील यांच्या निधनानं एक व्रतस्थ सेवेकरी,निष्काम कर्मयोगी,अध्यात्माच्या माध्यमातून मानवसेवेचा डोंगर उभा करणारं महान व्यक्तिमत्वं हरपलं आहे. संस्थानमार्फत त्यांनी उभारलेली यंत्रणा, काम जगभरातल्या युवांसाठी प्रेरणादायी आहे. भावपूर्ण श्रद्धांजली! pic.twitter.com/T2PAcgv9kJ

— Ajit Pawar (@AjitPawarSpeaks) August 4, 2021

शेगाव संस्थानाची कीर्ती जागतिक स्तरावर दिगंत करणारे, 'सेवा हीच साधना' हे ब्रीद अंगीकारून संपूर्ण आयुष्य सेवाकार्यास वाहून घेतलेले शिवशंकरभाऊ पाटील यांच्या निधनाने एक व्रतस्थ कर्मयोगी आज हरपला आहे. सचोटी आणि सेवाभावाचे मूर्तिमंत उदाहरण असलेले शिवशंकरभाऊ यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली! pic.twitter.com/CGF36Zw1yQ

— Dilip Walse Patil (@Dwalsepatil) August 4, 2021

शिवशंकर पाटिल याना भक्तीचा ओढा होता, सेवेसाठी वाहून घेण्याची तयारी होती. तारुण्यातच भाऊ मंदिर संस्थांच्या व्यवस्थापनात सामील झाले. त्यांचे व्यवस्थापन कौशल्य फार महत्त्वपूर्ण ठरले असून शेगाव संस्थान च्या मंदिर व्यवस्थापनाची चर्चा फक्त महाराष्ट्रातच नव्हे; तर देश आंतरराष्ट्रीय पातळीवर सुद्धा वाखाणली जाते.

Corona मुळे विठ्ठलभक्ताचे निधन, इन्शुरन्स कंपनीने दिलेले 1 कोटी कुटुंबीयांकडून विठ्ठल चरणी दान

शैक्षणिक,सामाजिक, सांस्कृतिक कला क्षेत्रात शिवशंकर पाटिल यांनी केलेली कामगिरी अविस्मरणीय राहील. शिवशंकर पाटिल यांच्या हातून घडून आलेला आनंद सागर सारख्या प्रकल्पाबाबतची चर्चा संपूर्ण जगभर आहे. कर्मावर विश्वास ठेवून, सेवेचा ध्यास अंगी घालून समाजाला एक आदर्श भाऊंनी दिला. भाऊंच्या निधनाने झालेली पोकळी भरून कधीच निघणार नाही अशी भावना शेगावात बोलून दाखवली जात आहे.